Damska koszula, nim weszła w skład bielizny osobistej, była najzwyczajniej w świecie górną częścią stroju kobiecego, widoczną, chociaż po części przesłanianą innymi elementami garderoby. Gdy przyszła moda na odzienie wierzchnie znacznie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz to mniej dostrzegalna, w ostateczności gruntownie ukryta pod suknią czy też bluzką. Niemniej jednak noszono ją w dalszym ciągu ze względu na asekurację przed chłodem oraz dla komfortu, ponieważ najczęściej była uszyta z tkaniny delikatniejszej niż sukienka wierzchnia, w szeregu przypadków sztywna oraz szorstka. W ten sposób koszula stała się szczegółem damskiej bielizny osobistej.
Dla wygody szyto koszule o coraz prostszym kroju i pokaźniejszym dekolcie. Mimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie ozdabiano ją haftami oraz koronkami - wypróbuj https://hurtownia-lorena.pl. W okresie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, zdobione koronkowymi wstawkami. Długość koszuli dostosowana była do długości sukni pasującej ważnej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku zaczęto szyć koszule z dzianin oraz tanin z włókien chemicznych, początkowo nylonu, później chemicznego jedwabiu i tzw. szermezy.
